Wie herinnert zich nog de beelden op tv van orkaan Katrina? De verwoesting van New Orleans, de wanhoop bij de Superdome van die stad. Het was augustus 2005 en ook in Nederland werd meegeleefd met de getroffenen. Rijkswaterstaat (RWS) stuurde twee mobiele pompen en hulptroepen in een vliegtuig. Die werden ingezet bij de breuk in het 17th Street Canal. De Amerikanen vroegen zich af hoe twee van die kleine pompen verschil konden maken. Dat ging als volgt: de pompen hadden eigen generatoren zodat ze niet afhankelijk waren van de elektriciteit die was uitgevallen. Ze hadden een enorme pompkracht en konden na enkele dagen hele delen van de wijk droogleggen. Die Nederlandse hulp kreeg veel aandacht in Amerika. Het bleek het begin van een intensieve samenwerking tussen RWS en het Amerikaanse Army Corps of Engineers (USACE).
In juni 2016 reist Jan Hendrik Dronkers, directeur-generaal RWS, naar de Verenigde Staten om tien jaar samenwerking de aandacht te geven die het verdient. Ik ben mee en voor mij is daarmee de cirkel rond.
Van links naar rechts: 1) Ms. Jo-Ellen Darcy, Assistant Secretary of Defence for USACE en Jan Hendrik Dronkers DG Rijkswaterstaat, 2) Steve Stockton, US Army Corps director civil Works en Jan Hendrik Dronkers DG Rijkswaterstaat, 3) Inner Harbor navigation Canal Lake Borgne Surge Barrier bij New Orleans
Ik leerde RWS kennen toen ik in augustus 2005 op de ambassade in Washington werkte en heb het verhaal van de pompen vaak verteld in de VS. Bijna ieder kind in Amerika kent het verhaal van Hansje Brinkers met zijn vinger in de dijk. Het is in 1865 geschreven door een Amerikaanse. Het verhaal van RWS in New Orleans is sinds 2005 in de VS ook breed bekend.
Wat volgt is een 24/7-week met overleg op politiek niveau in Washington, leren in Miami hoe Amerikanen met orkanen omgaan en rondkijken in het New Orleans van 2016. De taal van de ingenieurs verbindt. Ook blijkt dat de peer reviews – het beoordelen van elkaars projecten – zowel voor de Nederlanders als de Amerikanen nieuwe inzichten brengen. Je kunt trots zijn op wat je hebt gemaakt, maar het blijkt toch altijd nog beter te kunnen. De samenwerking wordt daarom niet afgerond, maar juist klaargestoomd voor de volgende 10 jaar.
Wat hebben Rijkswaterstaat en het Army Corps of Engineers met elkaar gemeen? De trots op hun vakmanschap. Dat verbindt de 8000 mensen van RWS met de 35.000 mensen van USACE. Beide organisaties zijn bijna even oud (meer dan 200 jaar) en hebben veel ingenieurs in dienst. En beide organisaties maken een transitie door:
- Van de strijd tegen het water tot het bouwen met en rondom het water;
- Van het bouwen met beton naar het duurzaam bouwen;
- Van vakmanschap oude stijl naar vakmanschap dat innoveert;
- RWS loopt ook voorop met smart mobility en staat open voor experimenten;
- RWS is uniek met het CO2 neutraal opereren in 2030.
‘Je moet blijven veranderen, opdat alles hetzelfde blijft’: de traditie van RWS is prachtig en tegelijkertijd begrijpt Dronkers dat de organisatie open moet staan voor de uitdagingen van de toekomst. De big data gebruiken en beheren, sneller en flexibeler opereren, internationaal denken en samenwerken met het bedrijfsleven. De oude, deftige uniformen van de hoogste ingenieurs staan nu tentoongesteld in de vitrine, maar het streven naar excellentie is hoog in het vaandel blijven staan. Ik weet dat mijn RWS collega’s dit allemaal heel gewoon vinden, maar ik blijf het bijzonder vinden dat deze grand old lady van de overheidsorganisaties haar stijl heeft behouden en tegelijkertijd vooraan staat bij de overheid van de toekomst.
Voor meer informatie, lees de blog die tijdens de reis is bijgehouden: http://v.24liveblog.com/live/?id=1332727
