Revolutie dreigt


Het wordt demonstratie-druk het weekend van 11 en 12 september. Zaterdag trekt de culturele sector, die met corona-uitsterven wordt bedreigd, ‘woedend’ door de binnensteden van menige stad. Zondag gevolgd door duizenden ‘boze’ mensen die tegen de absurditeiten op de woningmarkt protesteren. En tot wie richten deze demonstranten zich? De politiek. Met één centrale boodschap: we hebben genoeg van uw maatschappij- ontwrichtende incompetentie. De vraag die meer en meer boven de politieke markt hangt, is waar de grens ligt voordat de samenleving zich massaal tooit in revolutionaire sferen. Alle randvoorwaarden voor een massale volksopstand en collectieve burgerlijke ongehoorzaamheid lijken vervuld. Niet eerder in de moderne geschiedenis van na de oorlog, zijn politiek en samenleving zo ver uit elkaar gegroeid en de vertrouwenscijfers tot ver onder het vriespunt beland. Daar is ook alle reden toe. Je hoort het politici vaak zeggen: politiek is een ideeënstrijd. Was dat maar waar. Wie nu het politieke toneel aanschouwt en naar de diverse ‘toneelstukjes’ kijkt van deze B-acteurs, ziet iets heel anders. Niks geen strijd om ideeën. Politiek is verworden tot een maatschappij-ontwrichtende machinerie. Draaiend op brandstof van het eigen politieke gewin, machtsspelletjes, reputatie-fetisjisme en beeldvormingspolitiek.

‘Hoeveel verdraagt en accepteert de samenleving nog?’

Met wie als grootste slachtoffers? Mens en samenleving. Neem de woningcrisis. De maat-schappelijke en persoonlijke gevolgen ervan zijn immens. Stellen die niet meer kunnen scheiden omdat er geen woningen zijn. Met alle frustraties en vaak huiselijk geweld als resultaat. Kinderen die tot op hoge leeftijd thuis moeten blijven. Met alle ongemak van dien. Mensen met een wat lager inkomen staan decennia op wachtlijsten. Valselijk uitgespeeld door sommige politici om de eigen, maatschappijvijandige immigratiekaart te kunnen trekken. Allemaal met dank aan de politici! De lijst van voorbeelden waar de politiek het samenleven ernstig in de weg zit, is onuitputtelijk. Vraag het aan mensen uit de culturele en evenementenbranche. Veelbelovende carrières in de knop gebroken. Nog voor je dertigste je leven en toekomst kapot zien gaan. Niet omdat jezelf faalt of de lat te hoog legt. Nee, omdat Vadertje Staat met haar onnavolgbaar, inconsequent en maatschappijvijandig coronabeleid stapje voor stapje je creatieve keel dichtknijpt. Tot je de laatste adem uitblaast. En dat is nog maar één dramatisch gevolg van anderhalf jaar coronabeleid, dat nog maar door slechts 20 procent van de bevolking wordt gesteund. De trauma’s die als gevolg van dat beleid in vele levens zijn geslagen, zijn ontelbaar.

Denk aan ouderen in verpleegtehuizen die vanwege overheidswege in een gevangenisregime terecht kwamen. Waar de liefde van hun kinderen en kleinkinderen hen werd afgenomen. Velen van hen zijn een treurige, eenzame dood gestorven. Of wat te denken van die ouders die hun gehandicapte kinderen in instellingen niet meer mochten bezoeken. En dan hebben we het nog niet over de schandalige en zeer gevaarlijke polariserende coronacommunicatie van dit gezelschap politieke pyromanen. Twee miljoen Nederlanders die vanuit een ander mensbeeld gaarne de vaccinatie aan zich voorbij laten gaan, krijgen van minister Hugo de Jonge te horen dat ‘ze egoïsten zijn’. En met zijn opmerking voor hen ‘geen enkel begrip te hebben’, rijdt hij met satanisch genoegen de inquisitiewapens uit de mottenballen en worden zij gestript van basisrechten en -vrijheden en heeft hij de deuren opengezet voor een uiterst onguur maatschappelijk polarisatieklimaat.

‘De oude politieke machten worden vijanden van de samenleving’

Hoeveel verdraagt en accepteert de samenleving nog? Wie door de museumgangen loopt van het politieke theater, die ziet nog meer politieke ‘kunststukjes’ van maatschappelijke ontwrichting. Als gevolg van bezuinigingen werd door de politiek zelf de rechtstaat gesloopt. Heeft de zware (drugs)criminaliteit nagenoeg vrij spel. De vorming, op grond van partijpolitieke overwegingen, van de nationale politie, kent alleen maar (maatschappelijke) verliezers. Datzelfde geldt voor miljarden aan belastinggeld dat in de riolen van mislukte ICT-projecten is weggevloeid. Hetzelfde geldt voor de politieke keuzes voor grootschalige bezuinigingen in de gezondheidszorg, waar de samenleving in coronatijden een zeer hoge prijs voor betaald. En dan hebben we het nog niet eens over de lange rij van ander mislukt overheidsbeleid. Met wederom gewone mensen en samenleving als slachtoffers. De toeslagenaffaire; de Groninger aardgasproblematiek; de mislukte participatie- en flexwet; de Omgevingswet; de decentralisatie van de jeugdzorg en niet te vergeten, de laatste episode uit het politieke faaltheater, het beschamende Afghanistan-dossier. En de lijst is nog langer.

Het zal weinigen ontgaan dat we in een episch crisistijdsgewricht leven. De geschiedenis leert dat dit soort tijden vaak de transitie markeren naar een ander tijd(perk). Het kenmerk van zulke tijden is dat de oude (politieke) machten niet meer maatschappelijk leveren. Ze worden vijanden van de samenleving. Het is even geleden dat transitieprofessor Jan Rotmans dit revolutionaire momentum voorzag. In zijn boek Verandering van Tijdperk wijst hij erop dat alle maatschappelijke sectoren hun houdbaarheidsdatum naderen en contraproductief worden. Met menselijke belangen en waarden als eerste slachtoffers. Laat dat nu de beste brandstof zijn waarop revoluties ontbranden en de samenleving het heft zelf in handen neemt en de incompetentie politieke klasse uiteindelijk uit machtscentra verdrijft.

Vond je dit artikel interessant? Lees alle artikelen van: Hans Siepel
Deel dit artikel

Er zijn 2 reacties op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

    ">H. De Goede

    Dit is later de periode ‘Rutte en de VVD’: het tijdperk van de idiotie. In vijftien jaar is, met medewerking van CDA, PvdA en D66, een volk in grote verdeeldheid gebracht en een land aan de bedelstaf.

    08 sep 2021
    ">Jeroen Slager
    Ondernemer

    Aan alle kanten faalt de overheid. Deels onbewust maar ook bewust door op een ontwrichtende wijze de plannen van het WEF erdoor te jassen in een sneltreinvaart. Boeren onteigenen, het MKB verwoesten en een niet te vatten tweedeling creëren en angst voeden bij burgers. Ik ben er klaar mee, wegwezen deze bestuurders elite en loopjongens van de rijken der aarde.

    08 sep 2021