Weet iemand inmiddels al wat een Smart City is? Wat begon als een label voor het verbeteren van de stedelijke leefomgeving, dreigt langzamerhand te verworden tot een wonder van gecombineerde technische vernuften. Disneyland als wenkend perspectief, waar de bezoeker gemerkt, maar vooral ongemerkt, zo vergaand wordt gemanipuleerd dat je je bij de poort laat transformeren tot een radertje in de machinesturing. Dichter bij huis associeert Smart City met domotica, met zelfrijdende auto’s, met robots. Steeds is het beeld hetzelfde: het gaat óver mensen, niet dóór en mét mensen. Om de Smart City hangt het aureool van hightech hebbedingetjes, op stedelijke schaal wel te verstaan.
‘Een Smart Government is in verbinding met de stad, staat met haar gezicht naar initiatieven toe en geeft verantwoordelijkheden weer terug’
In Antwerpen gaat het er anders aan toe. Een stel betrokken inwoners en een universiteit stuurden honderden burgers een aardbeienplantje. Met wat bruikbare tips over water geven en zo, en met het verzoek het plantje aan de reling van je balkon te hangen. Een eetsmakelijke geste van je stadsgenoten. En o ja, of je na enkele maanden een blaadje wilde afknippen en dat op zou willen sturen naar een centraal adres. Door de actieve Smart Community had de welwillende Smart Government in één klap een stadsbreed overzicht van een pregnant milieuprobleem.
Aardbeienplanten slaan namelijk het fijnstof in de lucht feilloos op in hun bladeren. Zo’n Smart City is van de categorie lowtech, nulltech bijna. Ik zou zeggen: keep IT simple – waarbij de hoofdletters geen typefout zijn maar verwijzen naar ai tee.
Een Smart Government is in verbinding met de stad, staat met haar gezicht naar initiatieven toe en geeft verantwoordelijkheden weer terug. En zeker, er wordt iets van sensoring gehanteerd. Voor mij is zoiets als zelfregulering van de herrie in de horeca door sensorinformatie over geluidsvolumes openbaar te maken, een schoolvoorbeeld van een Smart City dóór en mét mensen. Of neem het voorbeeld dat ondergrondse vuilcontainers zelf melding maken van hun vulgraad waardoor zwerfvuil wordt voorkomen. Daar wordt de wereld een stukje schoner van. Letterlijk.
Een Smart Community is een gemeenschap die eigenaarschap neemt voor haar woonomgeving, gebruikmakend van wat lowtech hulpmiddelen. Waarbij dat eigenaarschap permanent wordt gedeeld, waarbij vooral ook voortdurend wordt geëxperimenteerd. En waarbij de Wisdom of the Crowd de energiemotor is. En de Smart Government? Die zoekt telkens weer naar onvermoede wegen om de kracht van de gemeenschap nog verder te versterken.
Ongetwijfeld worden de aardbeien dan mooi rood en lekker zoet.
Geef een reactie