Wat leer ik als ik fiets?

‘Vernieuwing staat of valt met de inzet van mensen’

Mijn beste ideeën krijg ik vaak op de fiets. Als ik in een cadans kom, geniet van het landschap en even met mijn hoofd niet bij het werk ben. In die ruimte ontstaan de leukste invallen en kan ik mezelf soms echt verrassen.

Leren maakt verschil
Deze column is ook gepubliceerd in Leren maakt verschil, een uitgave van de initiatiefnemers van Beste Overheidsorganisatie van het Jaar 2017.

Die aha-momenten krijg ik moeilijker achter mijn bureau. Het is dan ook maar goed dat het klassieke beeld van de beleidsambtenaar niet meer klopt: een stoffige man achter zijn bureau die dikke nota’s schrijft, ergens ver weg van de wereld buiten. Ja, die nota’s zijn er nog wel, maar de manier om beleid te maken is totaal veranderd.

Uit de leerpraktijk van het ministerie van Infrastructuur en Milieu kan ik veel voorbeelden noemen van deze verandering. Wat voor mij de rode draad is bij de leerpraktijk van ons departement is met name de andere kijk op het begin van het proces.

‘De manier om beleid te maken is totaal veranderd’

Beleid maken is het op een goede manier afwegen van belangen. Daarom willen we steeds meer vanaf het eerste moment eropuit. Inzicht krijgen in de verschillende belangen, praten met belanghebbenden en in gesprek gaan over hoe het beter kan. Wij noemen dat opgavengericht werken.

Als je zo werkt, dan vonkt dat soms echt in de organisatie. Dat is bijvoorbeeld het geval bij het toepasselijk genaamde Rijkswaterstaat project VONK: Vervanging en Onderhoud van Natte Kunstwerken. Veel bruggen en sluizen zitten aan het einde van hun levensduur. Onze opgave is niet alleen om ze te vervangen, maar om ook breder te kijken. Hoe zit het met het milieu en de bereikbaarheid? Wat wordt mooi gevonden? Dat betekent praten met de brugwachter, de recreant, de schipper en de aanbieder van nieuwe technologie. En daarna keuzes formuleren. We willen niet te snel koersen op een compromis waar iedereen een beetje blij van wordt. We willen ergens voor staan.

Dan blijkt weer dat vernieuwing staat of valt met de inzet van mensen. Een jonge medewerker die gelooft in het project en ervoor gaat. Ambtenaren die vol passie praten over hún kunstwerk en die de omgeving daarin meenemen. En vooral, mensen die hebben leren luisteren. Er zit veel kennis bij het rijk, maar die kennis komt pas echt tot bloei als ze verbonden wordt met de omgeving.

Vond je dit artikel interessant? Lees alle artikelen van: Margriet Vonno
Deel dit artikel

Er zijn nog geen reacties op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*