One man can make a difference.
Iedereen kan een steen verleggen, iets nalaten, iets nuttigs doen.
En dat hoeft niet per se iets groots en meeslepends te zijn.
In mijn achterhoofd lonkt nog steeds dat kleine meisje dat Cliniclown wilde worden. Zal ik te oud zijn voor een tijdje ontwikkelingswerk? En dat idee om langs bejaardentehuizen te gaan met een koddige uitdossing en dan samen liedjes van weleer zingen…. Afijn, de mensheid is een hoop bespaard gebleven door het niet doorzetten van mijn one (wo)man brainwaves.
Maar ik geloof er wel in, dat one man can make a difference. Ik geloof zelfs dat two men of meer een nog groter verschil kunnen maken. Dus alle gemeenten samen, dat kan echt wat opleveren. De titel van deze column is niet voor niets: I have a dream.
Mijn droom is dat elke gemeentelijke milieustraat (lees afvaldepot) in Nederland een tweede kansplek krijgt. Niet sexy misschien, maar wel een grote steen om te verleggen, mooi staaltje duurzaamheid en… niet onmogelijk.
‘Als ik Google op Recycling en Hergebruik lees ik dat Nederland in 2016 behoorde tot de top acht in recyclen’
Een paar jaar geleden werd het kantoorgebouw van de afdeling Stadsbedrijf in onze gemeente nieuwgebouwd en hadden mijn collega’s en ik tijdelijk onze werkplek in een noodgebouw naast het afvaldepot. Een mooie kans, want dichter bij de ‘klant’ kan bijna niet.
Al na een dag heb ik mijn bureau omgedraaid, zodat ik met mijn rug naar het raam kwam te zitten.
Want ik werd niet alleen afgeleid van al die auto’s en mensen die het depot op- en af reden, ik had de hele dag tranen in mijn ogen van al het moois dat huppakee in bak 5 en 9 werd gegooid. Helemáal niet alleen afval, maar gewoon nog prima bruikbare spullen. De mooiste kastjes, tafels, zinken gieters en Keulse potten werden zonder pardon op de stortplaats gestort. Alles waar ik ’s avonds naar zocht op Marktplaats verdween in de ochtend in bak 8.
En sindsdien blijft het ‘Waarom?’ spoken door mijn hoofd.
Als ik de mensen vroeg waarom ze het niet naar de kringloop- of weggeefwinkel brachten, antwoordden ze: ‘Ja nou, uh ik ben nu hier, ben ik mooi in 1 keer van alles af’. En ik geef eerlijk toe, als het niet makkelijk anders kan, is uitladen op het afvaldepot toch de snelste weg.
Sommige mensen hebben ook geen idee dat de spullen waar zij graag afscheid van nemen, omdat het geheel volgens Marie Kondo geen joy meer ‘sparkt’, voor anderen nog van waarde kunnen zijn. Oude spullen kunnen niet alleen worden gebruikt om nieuwe van te maken, maar juist ook om verder te gebruiken door iemand anders als ze nog goed (genoeg) zijn of alleen een beetje hoeven te worden opgepimpt. Daarnaast is het geen nieuws dat recycling verspilling van grondstoffen, energie en natuur voorkomt.
Stel je eens voor. Voordat je het depot oprijdt kom je eerst langs een (drive in) kring-loopwinkel, waar je deze nog bruikbare spullen kwijt kunt. Als er geen plaats is voor een kringloopwinkel, dan kan een kringloopdepot of -container geplaatst worden die eens in de zoveel tijd geleegd wordt door medewerkers van een kringloopwinkel uit de regio (bij het afvaldepot in Schagen staat al zo’n container). Bij nieuw in te richten milieustraten zou je ruimte voor een dergelijke plek in het programma van eisen kunnen opnemen. Deze tweedekansplekken kunnen als sociale werkplek dienen en kinderen kunnen er hun maatschappelijke stage lopen. Spullen kunnen, al dan niet on site, als sociaal project worden opgeknapt, verkocht (of weggegeven aan mensen met een klein budget) of gebruikt worden voor projecten op scholen of door kunstenaars.
Als ik Google op Recycling en Hergebruik lees ik dat Nederland in 2016 behoorde tot de top acht in recyclen.
Top acht. Met tweede kansplekken in heel Nederland komen we geheid in de top drie.
I have a dream….
Geef een reactie